کد مطلب:94564 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121

خطبه 147-در هدف از بعثت












[صفحه 369]

باشد روزی فرا رسد كه بهتان به قرآن، و تمسخر به ایمان، حریم پاك مسلمانی را آلوده كند خداوند محمد امین (كه درود بی پایان خدا بر او باد) را به راستی و درستی برانگیخت تا قوم نادان را از بت پرستی، به خداپرستی و عبادت و بندگی دعوت كند. آنان را از اطاعت شیطان باز دارد و به فرمانبرداری از دین وا دارد. با او كتابی مبین همراه ساخت، تا مردم پس از سالها انكار، به ذات پاك و وجود بی زوال و یكتائیش اقرار كنند. دست از ناباوری و تردید، در وجود او بشویند و در پی اثبات وجودش برآیند آنگاه پاك آفریدگار یكتا، در كتابی بی همتا، صفات و ملكات خویش را بی آنكه، آدمیان آنهمه قدرتی را كه در آن عیان ساخته بود بتوانند ببینند، بر آنان نمایاند. در این كتاب بزرگ، سركشان و متمردان را از سطوت و حشمت خود بیم داد و آنها را متنبه كرد كه چگونه اقوام سركش را به انواع بلاها نابود كرده، و با داس خشم و عقوبتش خرمن گناه آنان را در یكدم درویده است

[صفحه 369]

آگاه باشید كه پس از من، بزودی روزگاری بر شما بگذرد كه زمان غروب حق و عدالت و طلوع باطل و شقاوت باشد. چه بسیار بر خدا و رسول خدا بدروغ، بهتان زنند و در آن دوران، بهنگامی كه سخن از شیوه راستین قرآن بمیان آید، نزد آنان كالائی بی مقدارتر از این كتاب مبین نیست. و زمانی این كتاب رواج كامل خواهد داشت كه مردم آن را به تحریف و تعبیرات خطا، به سود خویش قرائت كنند. در چنین هنگامه ای، در دیارهای دور و نزدیك، پسندیده تر از كارهای زشت و ناپسندیده تر از كردار نیكو، كردار و رفتاری وجود ندارد آشنایان به كلام خدا، كاری جز بی اعتنائی ندارند و حافظان قرآن، محفوظات خویش را از یاد می برند. در این زمان بی امان، قرآن و پیروان نخستینش، بسوئی افكنده شده و از یاد می روند. هر دو سفرگر یك دیارند و كسی خواهان قرآن و پیروانش نیست، و آنان را احترام نكنند. از این رو چنین هنگامی، قرآن و اهل آن، به ظاهر در میان مردمند، اما در حقیقت، در میان آنها نبوده و با آنان نمی باشند. زیرا هدایت و ضلالت دو خصمند و هر چند كه با هم باشند، اما توافق و وفقی با هم ندارند. آنگاه این قوم پاك باخته، علیه پیروان راستین قرآن، دست معاضدت و معاونت بهم دا

ده و مانند كسانیكه خود رهبر قرآن هستند و كتاب خدا پیشوای آنان نیست، ترك جماعت مسلمانان واقعی می كنند. جای انكار نیست كه جز نامی از قرآن و شناسائی خطی از خطوطش، چیزی باقی نخواهد ماند نیكان و پاكان را در انواع آلام، می آزارند و سخنان راستینشان را بهتان بر خدا می پندارند و پاداش كردار نیكشان كیفر است و بس. جز این نیست كه پیشینیان شما، آرزوها و احلام خیال انگیز و تصور دوری مرگشان باعث هلاكشان گردید، تا اینكه سرانجام، پنجه مرگ همه گیر، گریبانشان را بفشرد. مرگی كه پوزش پذیر نبود و انابت كسی را اجابت نمی كرد. مرگی كه با مصائب بیشمار و محنتهای بسیار همراه بود

[صفحه 371]

اینك ای مردم، آنكس كه امر و نهی خداوندی را به جان پذیرد، راه خسران نپوید و توفیق و احسان بیند، و آنانكه اوامرش را اطاعت كنند و آنرا راهنمای خویش سازند، پای در استوارترین و روشنرین راههای هدایت و رستگاری نهاده اند. زیرا آشنای با خدا، از خسران و كفران در امان است، حال آنكه دشمن او پیوسته جانش هراسان است. اما، شایسته نیست آنكس كه به بزرگی و جلال خداوندی پی می برد، خویشتن را بزرگ و جلیل شمرد. چون علو مقام كسی كه به نامحدودی عظمت و حشمت پروردگار پی برده، در اینست كه در برابر او، روی بر خاك ساید و تواضع و فروتنی پیشه كند. و سلامتی و ایمنی آنكس كه به قدرت و توانائی آفریدگار توانا آگه شده، در آنست كه فرمان او برد و از عناد روی برتابد. پس سزاست كه از حق- مانند آنكس كه از بیماری جرب اجتناب میكند و یا همچون شفا یافته ای كه از بیماری مسری روی برمیتابد- دوری منمائید. به یاد آورید كه هرگز به حقیقت حق واصل نخواهید شد مگر آنكه هدایت رها كرده ها را بشناسید. جز به پیمان قرآن به عهدی وفا نخواهید كرد، مگر اینكه عهد بسته های پیمان شكسته را بشناسید. و كتاب خدا را در دست نخواهید گرفت، جز اینكه قرآن از كف داده ها را بشن

اسید پس، همان به كه راه ایمان و وفای به پیمان و وابستگی به قرآن را از سالكان نخستین آن بیاموزید. زیرا آنان، حیات بخش دانش و دانائی و كشنده جهل و نادانی هستند. پیروی از چنین كسان، شما را به علم و دانش- هایشان آگاه می گرداند. سكوت و خامشی آنها حاكی از صدقشان، و بیان و گفتارشان، ناشی از ایمانشان بوده و ظاهر آنان شما را به باطنشان آگاه می سازد. این مومنان هرگز مخالف دین نیستند و در كار شریعت با یكدیگر اختلافی ندارند پس دین درباره آنان گواهی صادق، و شریعت در عین خامشی بر آنها شاهدی ناطق است


صفحه 369، 369، 371.